En daar kwam ik binnen in het gezellige huishouden in Spanbroek. Met 4 jongens onder de 6 jaar was het een een soort rollercoaster. Nu ben ik wel wat gewend met mijn eigen vier kids maar die zijn toch alweer een maatje groter.
Als ik een documentaire reportage maak, probeer ik zoveel mogelijk mee te gaan met het gezin en alle andere dingen. Een spelletje doen met de kids, even een praatje maken. Het is absoluut niet zo dat ik maar rondsluip en dan de beste plaatsjes schiet. Ik moet voelen wat er gebeurd. Als de kids te camera “aware” worden dan stop ik gewoon even. Gekke bekken trekken en dan die belonen met een foto is voor hun alleen maar positief.
Maar wat deden deze mannen het super. Natuurlijk moet mama het beslag maken maar wordt er ook heel hard meegeholpen. En de jongens waren gek op pannenkoeken met kaas. Ik loop daar thuis altijd mee te stoeien wan hoe hou ik die warm zonder alle kaas aan elkaar te lagen plakken. Tatatata……. gewoon dubbelvouwen, weer wat geleerd.
En dan… aan tafel. Van klein tot groot kwam aanrennen en deed een aanval op de pannenkoeken. De hele schaal ging op.
Ik vind het heel belangrijk dat er een foto is waar het hele gezin aan tafel zit. Want wanneer maak je die nu zelf… ik heb hem niet.
Ook op deze dag was het buiten gewoon warm en kwamen de waterpistolen goed van pas. Even een emmer buiten en het gevecht kan beginnen. Wat heerlijk om al deze mannen zo te zien spelen. Geniet nog even lekker van het klein zijn.
