Een heel jaar lang iedere dag een foto van mijn gezin. Pfff het is wel even een werkje maar oh wat is het leuk om terug te kijken. En inderdaad wat gaat de tijd toch hard. Soms heel moeilijk om een situatie te fotograferen want met 4 kids in huis waarvan 3 pubers is de zombie verslaving echt wel aanwezig. Staren naar een beeldscherm levert natuurlijk niet die mooie plaatjes op maar gelukkig doen ze af en toe ook nog iets anders.
Juist door het vastleggen blijft het altijd bij me en zie je juist dat die gewone dagelijkse dingen eigenlijk heel bijzonder zijn. Opeens kwam ik daarachter toen ik samen met Ferron onder de douche stond. Voorheen tilde ik hem altijd op, net als alle andere kids overigens. Maar nu wordt hij toch wel heel erg groot en zwaar. Heb ik eigenlijk wel een foto dat ik samen met hem onder de douche sta???
Of zomaar even een spelletje doen, de dagelijkse klusjes, de kleding die ze nu dragen. Het blijft bijzonder. Op het einde van het jaar een heel mooi album gemaakt met dit fantastische jaaroverzicht en wat was het genieten bij het terugbladeren door de tijd.
Wellicht dat ik volgend jaar een 52 weken project doe maar ik blijf ze volgen, juist in alle gewone dagelijkse dingen. Nu hebben ze af en toe zo iets dat ze het niet zo leuk vinden dat er een foto wordt gemaakt, maar over 80 jaar weet ik zeker dat ze hun moedertje heel dankbaar zijn. Nu alleen nog zorgen dat ik er zelf ook af en toe op kom.
Alle foto’s van 2016.
Alle foto’s van 2017.
